ตอนแรกผมตั้งใจจะบันทึกชาที่สั่งมาชิมจาก Tea
Urchin ให้ครบก่อนเพื่อความต่อเนื่อง แต่คิดว่าแทรกชาตัวนี้ก่อนน่าจะมีประโยชน์
เพราะชาตัวนี้ยังมีจำหน่ายครับ จึงเขียนบันทึกเป็นแนวทางไว้ ก่อนที่ชาจะหมดเหมือนบันทึกที่ผ่านๆมา
เนื่องจากผมตามหาชาป่าแท้ๆราคาไม่แพงมาสักระยะพบว่า
ส่วนใหญ่ชาที่ราคาถูกลงมามักจะติดรสฝาด บ้างมาก บ้างน้อย แต่เจอแทบทุกตัว
บางตัวมีกลิ่นควันไฟแรงมาก และรสชาติไม่มีความหวานดั่งที่ผมต้องการ แต่ตอนนี้มีชาที่ตรงกับชาที่ผมตามหาแล้วครับ
แถมไม่ต้องสั่งถึงต่างประเทศอีกด้วย ชาตัวนี้คือ ทีดี กุ่ยจื่อเชียง (ปังตง) ฤดูใบไม้ผลิ
2013 สั่งผลิตและจำหน่ายโดย ร้านชาทีดี เจ้าเก่านี่เอง ปังตงเป็นหมู่บ้านเล็กๆอยู่ใน
Lincang ระดับความสูงประมาณ 1600 เมตร
อยู่ใกล้ๆกับซีกุยแต่ราคาชาจากซีกุยแพงกว่ากันมากนัก
 |
| ขอบคุณแผนที่จาก Teachat |
ชาแผ่นนี้ขนาด 150 กรัม กดทับด้วยหิน
ทำให้แซะง่ายใบชาไม่แตกหัก
ชงดื่ม...หวานครับ หวานเหมือนเกสรดอกไม้
กลิ่นหอมสดชื่นอบอวนในปากหอมมาก กลิ่นของชาผู่เอ๋อนั้นไม่เหมือนกับกลิ่นของชาอย่าง
ต้าหงเผา ทิกวนอิม ที่เมื่อรินน้ำออกมาก็หอมฟุ้งกระจายในอากาศ แต่กลิ่นของชาผู่เอ๋อนั้นจะหอมในปาก
จะได้กลิ่นชัดเจนก็ต่อเมื่อดื่มเข้าปากและกลืนลงคอ ทดลองกลืนน้ำช้าๆ
แล้วสูดหายใจตามลึกๆจะได้กลิ่นชัดเจนขึ้น กลิ่นหอมของชาผู่เอ๋อนั้นจะคงอยู่ในปากและลำคอค่อนข้างยาวนานทีเดียวครับ
ชิมต่อครับ body กลางๆ รสชานั้นให้ความชัดเจนบริเวณลิ้นและด้านหน้าของปาก
โดยเฉพาะรสที่มาเกาะอยู่ที่ลิ้นหนาแน่นมาก
ผมเคยได้ชิมชาตัวนี้จากผู้ผลิตเดียวกันแต่เป็นปี2009 พบว่าชาพัฒนารสชาติไปได้ไกลมาก body หนาขึ้นมาก
หวานจัด รสชาที่มาเกาะลิ้นนั้นหนาแน่นมาก ลองใช่ฟันขูดลิ้นยิ่งชัดเจนว่ามีอะไรเกาะอยู่ที่ลิ้นเต็มไปหมด
ผมไม่ค่อยพบชาที่มีเอกลักษณ์แบบนี้เท่าไหร่ ดื่มแล้วไม่พบกลิ่นควันไฟ และรสฝาดครับ
โดยรวมผมว่าดีนะครับ ชาป่าราคาประมาณนี้ส่วนใหญ่มักจะติดรสฝาดและบางตัวก็มีกลิ่นควันไฟ
ข้อด้อยของชาตัวนี้มีเพียงแค่รสชาที่ยังไม่ลงลึกในลำคอ เท่าชารุ่นพี่ๆอย่างปิงเต่า
ยี่หวู่
และไม่ฉาชี่เหมือนรุ่นยักษ์อย่าง ซีกุยและเหล่าปานจัง
ที่ดื่มแล้วลมปราณพลุ่งพล่านถึงกับเหงื่อออกทีเดียว
(ยิ่งพอทราบราคาแล้วเหงื่อยิ่งไหลครับ หุหุหุ) ผมยังมีชาปังตงอีกตัวจาก TeaUrchin
แต่ราคาสูงกว่าตัวนี้พอควร ไว้ชิมเทียบกันแล้วจะมาเล่าให้ฟังนะครับ
